NPK kunstmeststoffen In hydrocultuur veroorzaken chemische NPK-meststoffen groei en opbrengsten in verhouding tot hun input, en risico's voor insecten, schimmels, bacteriën en virussen. De Redox-analyse toont ons een oxidatie onder onze metingen, de hoogste; de mineralenbalans van stikstof tot molybdeen is ideaal, maar micro- en nanomineralen ontbreken. De visuele kwaliteit staat bovenaan, maar is vaak gebrekkig en smakeloos, tot grote teleurstelling van de consument die zich uiteindelijk niet vergist, en die vloekt, zelfs moppert! In een verzadigde markt wil de consument smaak en gezondheid. Gebruikt in onze bodems, vernietigen deze zelfde meststoffen bodemmicro-organismen. Als je weet dat 80% van de massa van het leven op aarde in onze bodem zit, dan spreekt het voor zich dat dit een belangrijk onderwerp is. Geleidelijk aan worden onze bodems substraten zoals hydrocultuurgewassen met daarom tekorten aan nanomineralen. Voor de plant heeft dit gevolgen voor de weerbaarheid en het afweersysteem. Hoewel ze in "nano" -hoeveelheid, 65 nanomineralen, essentieel zijn voor de productie van eiwitketens die zowel dienen voor de groei als voor de verdediging van planten. Eenmaal gebrekkig zijn de gewassen verzwakt en vatbaar voor biotische en abiotische druk (insecten, schimmels, klimaatverandering, enz.), vandaar de vraag van onze klanten: “Hebben jullie daar een product tegen? », en als de consument "deficiënte producten" eet, gelooft u dan dat hij dat niet wordt? Kijk naar de wildgroei aan voedingssupplementen! Eten om uit te putten, is dat geen paradox? Ter informatie: tot op 0,03% hebben we dezelfde minerale samenstelling als planten. Eenmaal gevangen in deze versnelling, betreden we het paradigma van strijd. Deze vicieuze cirkel wordt een gewoonte en al snel een realiteit waarvan het moeilijk voor te stellen is dat er een andere realiteit zou kunnen bestaan ​​waarvan het paradigma heel anders is dan dat van de strijd. Toch laten permacultuur, of bepaalde oerbossen, ons positieve signalen zien dat het goed groeit en dat er geen strijd is. Het veranderen van het paradigma vereist bepaalde inzichten en observaties. Een synthetische (chemische) NPK-meststof is een (laboratorium)antwoord op plantenvoeding, en wordt vanwege het prijsvoordeel en gebruiksgemak veel geconsumeerd.
Een nieuwe trend in organische of organo-minerale meststoffen? Gezien de schade aan onze bodems, is het alternatief (bijna cultureel gekoppeld aan de intensiteit van onze veeteelt) de zogenaamde "organische of organo-minerale" meststof, bestaande uit dierlijk afval min of meer vermengd met slachtafval. Omdat fokkers en slachthuizen er vanaf willen, is het logischerwijs ook door de prijs een aantrekkelijke NPK-bron. De vangst is dat, hoewel het wordt beschouwd als "organische stof" -invoer, deze invoer de stabiele humus in onze bodem niet verhoogt, dus de organische stofniveaus nemen meestal niet toe. Bovendien vereist het veel energie om te worden verteerd door de micro-organismen die de plaats innemen van de aanwezigen om de bodem en de planten te regenereren. Bodems zijn zuurstofarm, insectenplagen vermenigvuldigen zich en in veel gevallen vermenigvuldigen de zogenaamde "onkruiden" zich: een echte zorg, vooral voor biologisch, toch? Deze organische meststoffen dragen naast hun voedende rol hooguit bij aan een mechanische verbetering van de bodemstructuur. Is het je opgevallen dat in een vruchtbaar bos geen enkel dier of koe 20 tot 40 ton per hectare uitwerpselen/afval produceert? Vruchtbaar bos ontstaat uit bladeren die op de grond vallen en worden verteerd door micro-organismen, waardoor uiteindelijk een prachtig klei-humuscomplex ontstaat. Zulke hoeveelheden slachthuisafval en mest erin stoppen is toch een beetje zoals vlees aan een koe geven? Bovendien laten veel van onze analyses geen verbetering van de bodemvruchtbaarheid zien, evenals een toename van het risico op insecten en ziekten. In het bos is het de plant die de plant voedt. En dat bracht ons ertoe om alleen de plantaardige bron aan te bieden, logisch toch?
Plantaardige meststof Door het gebruik van een plantenmeststof merken we dat dit geen negatieve invloed heeft op de bodem en dat in aanwezigheid van SolStart en meer, in combinatie met een plantencompost en/of plantenbedekker, de bodem de eigenschappen van vruchtbaar oerbos terugkrijgt. De mineralenbalans wordt snel hersteld, inclusief nanomineralen, de bodem krijgt stabiele humus, wordt luchtig, ontzilt, wordt los. We stellen ook vast dat de bodem water beter opneemt en vasthoudt en er meer van afgeeft, wat geen overbodige luxe is in deze tijden van klimaatverandering, de microbiële activiteit is groter, regenwormen zijn er in overvloed en de geur van kreupelhout is aanwezig – de bodem is weer levend! Het is voor onze gebruikersklanten duidelijk dat ook al is de prijs per kg hoger, ze toch minder consumeren voor een gegeven opbrengst, en de kwaliteit van de oogsten, hun bewaring en hun smaak hebben niets meer te maken met wat ze vroeger kenden. Voor degenen die plantenbedekking toepassen, zijn ze een zeer relevante aanvullende oplossing.
Ik ken geen van mijn klanten die terugkrabbelen na het werken met hun plantenmeststoffen. Het is ook omdat het hen binnenbrengt, nietwaar? Afgezien van het behoud van de bodem, met hun lage oxidatie en zoutgehalte, door de hoeveelheden te verhogen voor meer opbrengst, in plaats van de planten vatbaar te maken voor schimmel- en insectendruk, versterken ze de planten en maken ze ze beter bestand tegen dezelfde druk. Ah que cela fait du bien ce paradigme d'abondance : « je produis plus avec moins de risques, avec plus de rendement, plus de qualité, et c'est bon pour la santé et l'environnement, et en prime je gagne plus d 'zilver ! ".